Մտքերըէ Մանե Աբգարյանի
Ես ուզում եմ գրել մարդկանց բնազդային վախերի մասին, այն վախերի մասին, որոնք մեզ բնորոշ են հենց բնությանը կողմից, և ոչ թե նրանց, որոնք մենք ստացել ենք մեր կյանքի ընթացքում:
Վախ մահից, ինչ-որ հսկայական բանից, վախ անհայտից: Դրանխա այն բաններն են, որից մենք վախենում ենք ենթագիտակցական մակարդակում:
Այս առումով շատ սխալ պատկերացումներ կան, ուստի ես դրանք շատ հստակ կբաժանեմ կատեգորիաների:
Շատ դեպքերում, ձեր բոլոր մտավախությունները են գիտակից,այլ ոչ թե ենթագիտակցական. Ենթագիտակցական վախը հոգեկանն է, այն, ինչ դուք անում եք կայծակնային արագությամբ: Եվ ձեր գիտակցությունը վերին ընդերքն է, երբ գնահատում եք , թե ինչ է կատարվում, ինչ-որ եզրակացություններ եք անում: Ձեր վախերի մեծ մասը գիտակցված են:
Օրինակ ՝ դուք ավտոբուս եք նստում և հանկարծ վախ եք զգում ։ Ձեզ թվում է, որ պատճառ չկա, որ ձեր ենթագիտակցական ձեզ վախ է առաջացնում: Բայց իրականում դա այդպես չէ: Դուք ունեք գիտակցված իրադարձություն, որն առաջացել է, և դրան արձագանքել եք վախով, պարզապես արձագանքում եք կամ ծրագրերին, կամ այն, ինչ երբ դա տեղի է ունեցել ձեր կյանքում: Այսինքն, դուք ավտոբուսում եք, և կարող եք ինչ-որ բան հիշել անցյալից և վախենալ, որ դա կկրկնվի կամ կվախենաք ձեր ինչ-որ ծրագրի բացասական արդյունքից և նույնպես վախ կզգաք, պարզապես մի կապեք այն և համարեք, որ դա ենթագիտակցական վախ է: Այդ իսկ պատճառով ենթագիտակցության հետ աշխատելը և վախից ազատվելը որևէ արդյունք չի տալիս ։ Քանի որ մարդը գիտակցաբար եզրակացություն է անում։
Միևնույն ժամանակ, կարելի է առանձնացնել ենթագիտակցական վախերը ։ Դրանք առաջանում են բնազդաբար, կապված չեն ինչ-որ իրավիճակի հետ ։ Օրինակ ՝ բժիշկն ասում է. «Գիտեք, ձեր ականջի մեջ հայտնաբերվել է կիստա-պլազմային նորագոյացություն» ։ Մարդը կարող է դա չհասկանալ և վախենալ, մտածել, որ դա սարսափելի բան է ։ Իսկ մարդը, ով գիտի ինչ է դա, որ դա գորտնուկների տեսակ է, որոնք հեշտությամբ և արագ հեռացվում են, նրա համար դա ոչ մի վախ չի առաջացնի ։ Նրանք դա տարբեր կերպ են ընկալում։
Կան իրավիճակներ, երբ ենթագիտակցական վախ է առաջանում ձեր մոտ։ Գիտակցաբար դուք ստանում եք տեղեկատվություն, մշակում այն և վախ ունեք: Եվ ինչպես է գործում ենթագիտակցական վախը: Դա կապված է այն բանի հետ, որ դուք ժամանակ չունեիք իրավիճակը մշակելու համար: Դա տեղի ունեցավ այնքան արագ, որ դուք նույնիսկ ժամանակ չունեիք այն մշակելու: Նման իրավիճակներում հայտնվում է ենթագիտակցական միտքը: Օրինակ, դուք քայլում եք մուտքի մոտ և կտրուկ լսում եք շան հաչոցը: Դուք անմիջապես ենթագիտակցորեն վախ ունեք, քանի որ ցանկացած սուր ձայն անմիջապես վախ է առաջացնում: Դա բնազդային արձագանք է: Կարևոր չէ, թե ինչ ձայն է դա ՝ ծափ, պայթյուն, հաչոց, գուցե ինչ-որ մեկը սայթաքել է, ինչ-որ բան կոտրվել է ։ Եթե կա բարձր ձայն, ապա այն ենթագիտակցորեն, ինքնաբերաբար ընկալվում է որպես վտանգավոր: Նույնիսկ եթե ինչ-որ մեկը միացրել է հաճելի երաժշտություն դա ձեզ ենթագիտակցորեն կվախեցնի ։
«ՉԱՉԱՆԱԿ» ԲԼՈԳ 