Երանի՜ նրան, ով երազ ունի

Շուշան Փաշինյան
Երանի՜ նրան, ով երազ ունի, որովհետև երազներն են կյանքը հեքիաթային ու ուրախ դարձնում: Երանի՜ նրան, ով նկատում է հրաշքները, որովհետև շատերը անտեսում են դրանք ու սկսում վատաբանել կյանքը: Երանի՜ նրան, ով կարողանում է տեսնել հեքիաթները, որովհետև հեքիաթներն են սիրով, ու հրաշքով լցնում մեր հոգին: Շատ դժվարություններ կան կյանքում, որոնք մարդիկ կամ հաղթահարում են, կամ ոչ: Բայց երանի՜ նրան, ով դրանք հեշտ է հաղթահարում, որովհետև երազ ունի, որովհետև տեսնում է հրաշքները ու չի դադարում հավատալ դրանց: Ով երազ ունի, ստեղծում է իր աշխարհը, այն աշխարհը, որտեղ նա իրեն լավ է զգում, որտեղ կարող է հաղթահարել դժվարությունները, որտեղ կարող է ժպտալ, կարող է վայելել իր կյանքը: Աշխարհում շատ դաժան ու վատ բաներ են լինում, բայց երանի՜ նրան, ով տեսնում է նաև աշխարհի լավը, աշխարհի բարությունն ու սերը: Երանի՜ նրան, ով երազ ու հավատ ունի, որովհետև կարող է սիրել ու գնահատել աշխարհը: Դուք էլ փորձեք տեսնել, նկատել ու ունենալ այդ ամեն ինչը, երազներ ունեցեք, նկատեք հրաշքները, տեսեք հեքիաթները և ապրեք կյանքով… Դուք էլ ունեք ձեր հոգում թաքնված երազը…

Երանի՜ նրան, ով երազ ունի…

Հեղինակ՝ Կարինե Գոմցյան

Երանի՜ նրան, ով երազ ունի, քանի որ միայն երազը կարող է կյանքի մեջ ավելացնել հետաքրքիր գույներ և ժպիտ, դարձնել մարդուն երջանիկ։ Ով կարողանում է երազել, երազանք ունենալ, նրան ոչ ոք չի խանգարի հասնել իր երջանկությանը։

Աշխարհում կար մի կենդանի։ Անպիտան կենդանի էր։ Ոչ ոք չգիտեր, թե ով է նա, ինչ կենդանի է, բայց նա հատկապես տարբերվում էր մյուսներից նրանով, որ երջանիկ էր։ Բոլոր կենդանիները պատերազմում էին, կռվում էին, մտածում էին միայն հարստության, մեծ տարածքների և մսի մասին, իսկ նա երջանիկ էր, առանց ոչ մի հարստության, տարածքների, նույնիսկ առանց մսի և ուտելիքի։ Երբ նրան հարցնում էին, թե ինչպես ես դու հասել երջանկությանը, եթե ոչինչ չունես, անգամ այն դեպքում, որ ընտանիք և բարեկամ չունես, նա միշտ պատասխանում էր նույնը՝ «ես հարուստ եմ իմ երազներով»։ Ցավոք ոչ ոք չէր հասկանում, թե դա ինչ է նշանակում։ Բոլորը շարունակում էին այդ խեղճ, բայց երջանիկ կենդանուն խենթ անվանել և արհամարել։

Երանի՜ նրան, ով երազ ունի, քանի որ միայն երազը կարող է կյանքի մեջ ավելացնել հետաքրքիր գույներ և ժպիտ, դարձնել մարդուն երջանիկ։ Ով կարողանում է երազել, երազանք ունենալ, նրան ոչ ոք չի խանգարի հասնել իր երջանկությանը։

Երևան-Փարիզ կրթական նախագիծ

Պատմում է Հայկ Ղազարյանը

Փետրվարի 7-ից մինչև 19-ը Միջին դպրոցից մի խումբ, Մարիետ Սիմոնյանի գլխավորությամբ, մենկեց Փարիզ։ Երբ Երևանից հասանք Վարշավա՝ Լեհաստան, մենք քիչ ժամանակ ունեինք դեպի Փարիզ թռչող ինքնաթիռին հասնելու համար։ Մեզ անձնագրի ստուգման մասում երկար պահեցին, այլ ուղևորի պատճառով։ Անձնագրի ստուգման մասում երկար մնալու պատճառով մենք ուշացանք թռիչքից, սակայն մեզ հաջողվեց տեղում բաց թողած ինքնաթիռի տոմսը փոխանակել նորով։ Մենք փոխանակեցինք տոմսերը, սակայն մյուս չվերթը ութ ժամից էր, և մենք ութ ժամ մնացինք օդանավակայանում։ Այնտեղ մենք ամեն ինչ արեցինք, որպեսզի ժամանակն արագ անցնի։ Խաղացինք, շրջեցինք օդանավակայանով։ Կոնկրետ ես ավելի լավ ծանոթացա խմբի մյուս երեխաների հետ, քանի որ ես նրանց հետ այս նախագծի շրջանակներում էի ծանոթացել։

Երևան-Փարիզ կրթական նախագիծ

Շարունակում է իր պատումը Շուշան Փաշինյանը։

Այլևս չեմ կրկնում, որ առավոտյան շատ ոգևորված արթնացանք՝ անհամբեր սպասելով աշխատանոցի սկսվելուն: Շատ արագ գնացինք նախաճաշելու, քանի որ ուշանում էինք: Համեղ նախաճաշեցինք և շտապեցինք աշխատանոց: Հասանք և օրը սկսեցինք հայկական պարերով: Մկնիկցիները չափազանց լավ գիտեին պարերը: Միասին պարեցինք, ուրախացանք և բոլոր մասնակիցների գալուց հետո գնացինք մեր արդեն սիրելի երգի դասին: Երկրորդ օրը, երբ արդեն ծանոթ էինք աշխատանոցին, երբ արդեն հասցրել էինք շատ սիրել աշխատանոցը և անհամբեր սպասել դրան, շատ ավելի ոգևորված և ուրախ էինք: Երգի դասին կրկնեցինք մեր անցած երգերը և երգերի բառերը, քանի որ հարկավոր էր դրանք անգիր իմանալ: Երգերը մեզ մոտ բավականին լավ էին ստացվում: Այդ օրը նոր երգ չսովորեցինք, քանի որ երկար ժամանակ կրկնում էինք երգերը: Դասի վերջում, երբ մի փոքր ժամանակ էինք ունենում ցանկության դեպքում մեր սիրելի երգերն էինք երգում, ով կարողանում էր դաշնամուրով նվագում էր։ Այդպես զվարճալի ձևով ավարտում էինք մեր սիրելի դասը: Հաջորդ դասը կրկին դիզայնն էր, որը նույնպես շատ էինք սիրում:

Երևան-Փարիզ կրթական ծրագիր։ Օր երրորդ

Պատմում է Շուշան Փաշինյանը։

Վերջապես եկավ այն շատ սպասված օրը, երբ պետք է սկսվեր ,,Մկնիկի,,  աշխատանոցը և որտեղ անցնելու էին ամենազվարճալի և հետաքրքիր օրերը: Առավոտյան շատ շուտ արթնացանք՝ ոգևորված և ուրախ, չնայած, որ ցանկանում էինք մի փոքր էլ քնել: Ինչպես միշտ, համեղ նախաճաշեցինք, բայց այս անգամ մի փոքր ավելի արագ, որպեսզի աշխատանոցից չուշանանք: Աշխատանոցը այս անգամ <<Թարգմանչաց>> դպրոցում էր, քանի որ նախկին դպրոցում ինչ-որ շինարարություն էր սկսվել, և այս շաբաթը չէինք կարող այնտեղ անցկացնել: Վերջապես հասանք <<Թարգմանչաց>> դպրոց, որը գտնվում էր հենց Փարիզին շատ մոտ քաղաքի հայկական թաղամասում: Թաղամասը շատ գեղեցիկ էր:

Երազանքներիս Փարիզը

Պատումը՝ Նարե Ազարյանի

Ուրբաթ երեկոյան մենք հասանք Ֆրանսիա։ Մեզ եկան, դիմավորեցին օդանավակայանում և ուղեկցեցին դեպի այն տները, որտեղ պետք է ապրեինք այդ օրերին։ Վերջապես եկավ շատ սպասված հանդիպումը։ Ինձ համար անակնկալ էր այդչափ ջերմ ընդունելությունը․ նաև  նվերներ էին ինձ սպասում՝  բացիկներ և ապարանջան (իմ անվան տառերով)՝ պատրաստված այդ տան փոքրիկ բնակիչների կողմից։ Մենք ողջունեցինք միմյանց, նստեցինք, փոքր-ինչ զրուցեցինք։ Ես պատմեցի մեր արկածների մասին, բայց քանի որ շատ հոգնած էինք բոլորս և արդեն ուշ էր, շուտով գնացինք քնելու։ Հաջորդ առավոտյան շատ հետաքրքիր օր էր մեզ սպասվում։

Կրթական նախագծով Երևան-Փարիզ մեր ճամփորդությունը․․․

Պատումը՝՝ Ջանիկյան Արթենիի

Արդեն ամսի 7-ն էր` ուրբաթ, և լուսադեմին՝  5:30, մեր թռիչքը… Չգիտե՞ք, պետք է Փարիզ մեկնեինք: 2019 թվականին մեր հայտնի «Գրական թատրոն»-ը մրցանակ ստացավ մեկնել ցանկացած եվրոպական երկիր: Սկզբում մեզ համար այդ լուրը ուղղակի անհավատալի էր… Սակայն դպրոցական տարվա սկզբին իմացանք, որ  պետք է անպայման նախագիծ իրականացնենք: Հունվար ամսին հայտնի դարձավ, որ նախագիծը իրականացվելու է Փարիզում. այդպես սկսվեց ընտրվել մեկնողների խումբը: Շատ երջանիկ եմ, որ ես նույնպես այդ խմբում էի, և շնորհակալ եմ ծնողներիս, որ ինձ մեկնելու հնարավորություն տվեցին, չնայած շատ անհանգստությունների: Այդպես մեր խումբը բաղկացած պետք է լիներ մեկ ուսուցչից և վեց սովորողից։ Սկսեցինք մեր նախագծի փորձերը: Ի՞նչ փորձեր, կհարցնեք: Դե, ինչպես արդեն ասացի, մենք մրցանակը շահեցինք մեր «Գրական թատրոն»-ով` տիկին Մարիետի հետ, և իհարկե մեր նախագիծը այն էր, որ  Փարիզյան հայկական կիրակնօրյա դպրոցի աշակերտների հետ ներկայացումներ բեմադրեինք: