Երկու աշխարհներ…

Շուշան Փաշինյան

Երբեմն մտածում եմ, որ այն աշխարհից բացի, որտեղ մենք ամեն օրը ապրում ենք, կա մի ուրիշ աշխարհ: Մի աշխարհ, որտեղ մենք հաճախ հայտնվում ենք: Եվ իսկապես, կարծում եմ երբեմն ձեզ մոտ էլ է գալիս մի պահ, մի վայրկյան, երբ զգում եք, որ հայտնվել եք այլ աշխարհում: Հնարավոր է հայտվեք այնտեղ լավ զգացողությունների պատճառով, հնարավոր է նաև վատ զգացողությունների պատճառով, հնարավոր է հայտվել եք այդ աշխարհում, որովհետև այս աշխարհը մի պահ անսովոր է դարձել ձեզ համար: Բոլորը տարբեր մտորումներով են հայտնվում այնտեղ, բայց այդ աշխարհը գոյություն ունի, և այն ստեղծում ենք մենք ինքներս: Ամեն վայրկյան՝ փողոցով քայլելիս, տանը գիրք կարդալիս, ֆիլմ դիտելիս դուք կարող եք հայտնվել այլ աշխարհում: Իսկ այդ աշխարհը պահպանվում է ձեր մեջ: Բերեմ պարզ օրինակներ՝ ֆիլմ դիտելիս, գիրք կարդալիս ես հայտնվում եմ իրենց աշխարհում, ես ապրում եմ ամեն վայրկյանը հերոսների հետ, զգում եմ այն ամենը ինչ իրենք են զգում, հայտվում եմ պատմության մեջ, կտրվում այս աշխարհից և մի քանի րոպե, կամ ժամ ապրում այլ աշխարհում: Երբեմն ընկնում եմ արկածների մեջ և գիտակցելով այդ ամենը հայտվում եմ այդ աշխարհում: Երբեմն չափազանց վատ զգացողություններ եմ ունենում, աշխարհը ինձ համար անսովոր է դառնում և հայտվում եմ այդ աշխարհում: Երբեմն էլ այդ աշխարհում հատվում եմ ընկերներիս, ընտանիքիս հետ: Այո՛, նրանք էլ են հայտվում այդ աշխարհում, բոլորն են հայտվում այդ աշխարհում, բոլորը ունեն այդ աշխարհը և երբեմն նույնիսկ անգիտակցաբար հայտվում են այնտեղ…

Եթերում Մոնիկա Օհանջանյանն է

Մոնիկա Օհանջանյան և ընկերներ

,,Սասնա ծռեր,, էպոս։ Հատված

Կարդում է Շուշան Փաշինյանը։

Ինչպես եմ օնլայն սովորում իսպաներեն

Շուշան Փաշինյան

Սասնա ծռեր․ ընթերցանություն։ Մաս 1

Ընթերցում են Կարինե և Արսեն Գոմցյանները։

 

==ՃՅՈՒՂ ԵՐԿՐՈՐԴ. ՄԵԾ ՄՀԵՐ==
===Մասն Ա ֊ Մհերը խնամում է Սասունը===

Դառնամ, զօղորմին տի տամ
Դեղձուն Ճուղ-Ծամին,— հազա՜ր օղորմի.
Դառնամ, զօղորմին տի տամ
Քեռի Թորոսին,— հազա՜ր օղորմի.
Դառնամ, զօզորմին տի տամ
Ձենով Հովանին,— հազա՜ր օղորմի.
Դառնամ, զօղորմին տի տամ
էն Ջոջ Մհեոին,— հազա՜ր օղորմի.
Դառնամ, զօղորմին տի տամ
Արմաղանին,— հազա՜ր օղորմի.
Դառնամ, զօղորմին տի տամ
Իսմիլ խաթունին,— տի տա՛մ օղորմի։

Սանասարի մահից հետո Ձենով Հովան ասաց.
— Սասուն քե՛ կը հասնի, վերգո,
Դո՛ւ ես մեր ջոջ աղբեր։
— Հե՞,— ասաց Վերգո.— ես չեմ կարնա կառավարի,
Ճողված եմ վաղվընե.
Օր մի, Սանասարի գուրզ վերուցի, թալի,
Էնոր զոռեն ճողվա։
Վերջը նստան, խորհուրդ արին.
Քանի տղեք պստիկ էին,
Ասին.— Թողնենք Քառսուն-Ճուղ-Ծամ Դեղձուն կառավարի՝
Չուրի տղեք մեծնան։
Դեղձուն Ճուղ-Ծամ հեծավ Քուռկիկ Ջալալուն,
Գնաց սարեր ֆըռա,
Չունքի շատո՛ւնց էր, որ դուրս չէր էլե տնեն։
Մարդ տի էն գախ թամաշ աներ զինք ու իր ձին։
Սադափե Թամք դրե ձիու վերան,
Պողպատե Սանձ դրե ձիու բերան,
Հագե էրկաթե զրահ, պողպատե սոլ,
Բռնե ի ձեռ Սանասարի թոփուզ,
Կախլան էլ կապեր էր քամակ։
Էլավ, քշեց չուր սարեր մեկ։
Էսպես քանի մ’ տարի Դեղձուն կառավարեց։
Բաղդադու Խալիֆային մոտիկ մա՛րդ մի կար.
Մըսրա Մելիք անունով մա՛րդ մի կար։
Մըսըր էնոր ձեռն էր– Մելիք Մըսըր կը նստեր։
Էն իմացավ Սանասարի մեռնել,
Էլավ, էկավ վեր Սասնա,
Խարջ ու խարաջ կապեց Սասնա քաղքին.
Տարին քառսուն անծին էրինջ,
Տարին քառսուն կոտ ոսկի,
Տարին քառսուն ազապ աղջիկ կ’առներ։
Քանի մի տարի Սասուն Մելքին խարջդար էղավ։

Հատված էպոսից

Կարդում է Արթենի Ջանիկյանը։

Հատված էպոսից

Կարդում են Ալինա Արզումանյանն ու մայրիկը։

Տակառները նման չեն մարդկանց

Շարադրության հեղինակ՝ Նարե Ազարյան

Երբևէ հարցրե՞լ եք ինքներդ ձեզ, թե ինչո՞վ են տարբերվում առարկաները մարդկանցից։ Առարկաները չեն սիրում, երբ իրենց օգտագործում են այն բանի համար, ինչի համար իրենք ստեղծված չեն։ Իսկ մարդկանց մեծամասնությունն այսօր հեշտությամբ դառնում է ուրիշի ձեռքում խաղալիք և ծառայում յուրաքանչյուր նպատակի համար։
Այն առարկաները, որոնք ստեղծված են ինչ-որ բանով լցվելու համար, երբ դատարկ են մնում, ճաքում են կամ միանգամից կոտրվում։ Իսկ մարդիկ այդպիսին չեն։ Նրանց համար մեկ է, թե նրանց հոգին կլցվի՞, թե՞ ոչ։
Օրինակը բերեմ տակառի վրա։ Երբ տակառները դառնում են ինչ-որ թանգարանի մի մասը, նրանք գինի են երազում, արև։ Տակառները գիտեն իրենց ինչ է պետք և չեն սիրում դատարկ մնալ։
Իսկ մարդիկ․․․Այդ արարածները ստեղծված են, որպեսզի կյանքի ընթացքում նրանց հոգին միշտ լցված լինի բարությամբ։ Ի՞նչ է լինում, երբ մարդու հոգին լցվում է չարությամբ։ Դա նույնն է, ինչ տակառի մեջ լցվում է փոշի՝ գինու փոխարեն։ Իսկ ի՞նչ է անում մարդն իր հոգին մաքրելու համար։ Ոչինչ։ Նա  ուղղակի համակերպվում է այդ մտքի հետ և վերջ։ Ապրում է որպես չար մարդ, որպես փոշոտ տակառ։
Իսկ տակառները դատարկության դեպքում երազում են ճաքել, կտոր-կտոր լինել, իրենց ներսում խելագարվում են հեղուկ-արևի պակասից։ Նրանք փոշին ծանր են տանում։ Տակառները նման չեն մարդկանց․․․

Իմ դպրոցական պատմությունը․․․

Շարադրության հեղինակ՝Կարինե Գոմցյան

Ես շատ երջանիկ դպրոցական տարիներ եմ ունեցել, որոնք երբեք չեն մոռացվի։ Դպրոցական տարիները դարձել են իմ կյանքի ամենափայլուն կետերից, ամենավառ և ամենաերջանիկ պահերից։ Դպրոցական տարիները իմ ուսուցչուհիների, իմ ընկերների հետ։ Ես ունեցել եմ այնպիսի պահեր, որոնք իրենց մեծ ազդեցությունն են թողել իմ ամբողջ կյանքի վրա։ Ես գտել եմ այնպիսի մարդկանց, ովքեր ինձ հետ կլինեն իմ ամբողջ կյանքում, այնպիսի գիտելիքներ, որոնցով ես պետք է շարունակեմ իմ կյանքը և կառուցեմ իմ ապագան։

Վահան Տերյան, Եղիշե Չարենց

Կարդում է Կարինե Գոմցյանը։