Մտքերը` Քնարիկ Հայրապետյանի
«Երբ երջանկության մի դուռը փակվում է, մյուսը բացվում է. բայց հաճախ մենք այնքան երկար ենք նայում փակ դռանը, որ չենք նկատում այն, որը բաց է մեզ համար»:
Երբ դու դուռը փակում ես, դա սովորաբար հպարտությունից կամ վախկոտությունից չէ: Դու դա անում ես, քանի որ հոգնում ես տալուց և փոխարենը ոչինչ չստանալուց: Որովհետև ուժերն ու ցանկությունները սպառվում են: Եվ հետո դու անցնում ես վախի շեմը՝ նոր դռներ բացելու համար։Այո, բոլորս էլ գիտենք, որ «երբ մի դուռը փակվում է, մյուսը բացվում է»։ Բայց այս նոր դռները, այս նոր տիեզերքները՝ լի նոր հնարավորություններով, հենց այնպես չեն բացվում։ Դա անելու համար հարկավոր է որոշակի ջանքեր գործադրել, բայց առաջին հերթին՝ բաց թողնել անցյալը:Մենք տառապում ենք միևնույն էմոցիոնալ ալիքի մեջ անընդհատ լարվելու անբուժելի սովորությունից՝ տառապանք, կապվածություն կորցրած բաների հետ, հիշողություն այն ամենի, ինչին երբեք չենք հասել, և բոլոր այն հիասթափությունների դառնությունը, որը մենք զգացել ենք: Ինչ-որ կերպ, բարդ հույզերի այս անդունդում մենք հաճախ կիսաբաց ենք թողնում անսահման թվով դռներ «ամեն դեպքում»:
Դուք պետք է փորձեք կանգ առնել և զգալ քամին, որը փչում է այս կիսաբաց դռների միջով։ Դա սառը քամի է, որից հոտ է գալիս կանգ առած ժամանակի, չորացած արցունքների ու անկատար երազանքների։ Այս քամին բերում է այն մարդկանց ձայների արձագանքը, ովքեր ժամանակին մեզ վիրավորել են։Էմոցիոնալ հավասարակշռությունը և առողջությունը պահպանելու համար հարկավոր է փակել այս դռները:
Դռներ, որոնք մենք չենք համարձակվում փակել։
Նախքան շատ դռների հետևում ձեզ սպասող տիեզերքների մասին խոսելը, ուշադիր նայեք այն դռներին, որոնք դուք չեք փակել: Ի՞նչ է իրականում նշանակում կյանքի մեկ այլ փուլի ավարտ՝ աշխատանքից հեռանալ կամ հարաբերությունների դադարեցում:
Դա առաջին հերթին նշանակում է իմանալ, թե ինչպես պետք է բաց թողնել ճիշտը: Եվ ոչ ոք մեզ երբեք չի սովորեցրել այս գիտելիքը: Այնուամենայնիվ, եթե մի պահ մտածեք խիզախության այս նուրբ արարքի մասին, կհասկանաք, որ մեծանալու, մեծանալու և որոշակի որակներ ձեռք բերելու գործընթացը ներառում է դռները փակելու կարողություն սովորելը, այդ բոլորը փչում են սառը քամիներ:
Կյանքը մեզ սովորեցնում է, որ երջանիկ լինելու համար մենք պետք է կարողանանք որոշումներ կայացնել: Եթե չես համարձակվում անցնել շեմը և դուռը շրխկացնել այն ամենի վրա, ինչը քեզ ցավեցնում և մաշում է, ուրեմն դու քեզ զրկում ես երջանիկ լինելու հնարավորությունից։
«ՉԱՉԱՆԱԿ» ԲԼՈԳ 